Senelerdir isteyipte yapamadığım buydu. Eskiden çok eğlenceli biriydim ben yani aslında hala öyleyimde nedense bir kaç yıldır içime karamsar bir hatun kaçmış gibi davranıyordum. Bir gözü yaşlı sezercik havam vardı sanki hayatımın her sahnesine arkaya acıklı bir soundtrack iliştirmişler gibiydi. Sanırım geç gençlik bunalımıydı. Asıl bunalıma girmem gereken senelerde fazla dalga geçtim sonra da taşa çakıldım. Neyseki artık bedenim kendini eski hale iade etti. Tekrar papatya bahçelerinden papatya çalıp kulağımın arkasına iliştimeye başladım, arı maya çoraplarıma geri döndüm. Tabi yüzümdeki aptal gülümseme de geri geldi. Fazlalık kabul ettiğim şeyler vardı hayatımda, onlardan da kurtuldum. Arada eskileri yakmak gerekiyor, temizlik şart. Şimdi yine hayat toz pembe, galiba yavaş yavaş anladım, hayatta ki en önemli şey sağlıkmış gerisi yalanmış..

Diyeceğim şu ki, karşılaştığınız sorun ne olursa olsun, hayatta hiç bir şey için pes etmeye değmez. Bunu zamanında Tanrıyla arası çok bozulmuş bir hatun söylüyor. Mutlu olmak için çok sebep var, yeterki sizde niyet olsun. Şimdi ben hayata gülümsüyorum o bana kahkaha atıyor. Yavşağın teki olduğunu unutmuşum, hatırladım.. Bu fotoğraftaki de talep ettiğim yeni evim yani şimdilik hayal tabiki ama bir gün benim olmasına kim engel olabilir ki ben istedikten sonra? Dilim arada hukuk diline mi kayıyoR bana mı öyle geliyooR? : ))
No comments:
Post a Comment