Ne kıyametmiş be! 1 yıldır beynimizi kemirdi, kafamızı karıştırdı, ya olursa dedirtti. En sonuna da geldi geçti. Bugün, hepinizin malumu olan bir tarihten, 21 Aralık'tan ve tabiki maya'lardan bahsedeceğim. Efendim aslında Maya olgusuysa tanışıklığım eskiye dayanır. Yıllar önce bu konularla ilgilenen bir arkadaşım bana felsefesini çok detaylı anlatmıştı. Dolayısıyla da, bu ya gerçek ise geyiği ile pek ilgilenemedim. Çok detaylı olarak hatırlamadığım ve zahmet edip araştırma yapmadığım için Maya'larla ilgili çok detaylı bilgiler veremeyeceğim ama zaten bu süreçte hepiniz eminim Maya uzmanı olduğunuzdan bana ihtiyacınız kalmamıştır. Kısaca anlatmak gerekirse; 21 Aralık dünyanın sonu değil, yeni bir çağın başlangıcıydı. Bu zamandan sonra bilinç düzeyiniz yükseldiğinden aslında enerjinizi kullanarak pek çok şeyi gerçekleştirmeye başlamış olabilirsiniz. Enerjinizi kontrol etmeyi öğrenmenin tam vaktidir cünkü bir kaç çakranız kendiliğinden çılgın atmaya başladı.
İşin felsefi boyutunu bir kenara bırakırsak, dünyanın sonu gelicekti ne oldu yahuu ideolojisine geri dönersek, değinmek istediğim yere gelmiş oluruz. Tam olarak ne kadardır devam ettiğini bilmiyorum ama bir süredir dünyada kıyametin kopacağına dair inanılmaz bir inanış vardı. Bu inanç, insanları stok yapmaya, kurtulabileceklerini düşündükleri yerlere kaçmaya kadar götürdü. İşte tam bu noktada ben bir şeyi çok merak ettim; madem bu kadar seviyordunuz bu hayatta olmayı, neden bunca şikayet? Neden hiç birimiz bu içinde bulunduğumuz dünyayı sevip, daha iyiye gitmesi için bir şeyler yapmıyoruz da, yıkılacağını duyunca ona kıymet veriyoruz. Kaybetmeden değerini anlamayacaklarımız arasında dünya da mı var? Bu, bunun için çok ağır bir durum değil mi? İçinde bulunduğumuz güzel bir dünya ve biz İstanbul'da yaşayanlar işin özellikle harika bir şehir var. Hala sonu gelmemişken değerini bilsek, onu koruyup kollasak ve daha çok önem versek olmaz mı? Her sabah kalktığınızda şikayet ettiğiniz bir dünyanın sonunun gelmesi sizi ne kadar endişelendirmiş olabilirdi ki?
İşte bütün bunlar benim bu süreçte takıldıklarım. Eminim bir çoğunuza boş gelicek cümleler ama bu kadar tantanaya üzerinde birazcık düşünülmeyi hakettiler bence. Henüz sonu gelmemişken dokunduğunuz her sevip koruyup kollayın. Bugün değilse bile bir gün her şeyin sonu gelicek. İçimde kıyamet kopmasına neden oldukları için ve bazı şeyleri harekete geçirdikleri için Mayalara teşekkürü bir borç bilirim.
No comments:
Post a Comment